Bijna 4 jaar geleden heb ik voor het eerst een iberische lynx kunnen fotograferen ,
Na 5 achtereen volgende dagen in een hut gezeten te hebben is het mij op het allerlaatste moment gelukt .
Dat moment toen ik voor het eerst oog in oog stond met een Iberische
lynx zal ik nooit vergeten .
Je moet weten de iberische lynx is een van de zeldzaamste katachtige op de
wereld .Op een bepaald moment stond hij op uitsterven.
Maar door totale bescherming en herintroductie gaat het nu al iets beter.
Toen ik voor het eerst een iberische lynx zag was het liefde op het eerste zicht en ik wist toen ooit kom ik terug uiteindelijk heeft het 4 jaar geduurd .
Ergens begin Mei nam ik de beslissing om eind november terug eens te gaan proberen de Iberische lynx te fotograferen.
Ik zeg wel proberen want je bent nooit zeker of je er eentje gaat zien.
Aangezien ik de eerste keer heel tevreden was met Wildpix boekte ik nu terug bij hun .
Vanaf mei begon ik al af te tellen naar eind november niets zou mij tegenhouden zelfs
corona niet dacht ik.En toch liep het bijna fout en het was niet corona dat dreigde roet in het eten te strooien.
Maar iets helemaal anders bij Snoes een van mijn katten werd suikerziekte vastgesteld .
Er is geen remedie tegen het enige dat helpt is hem dagelijks tweemaal insuline inspuiten op regelmatige uren.
Dat kwam hard aan maar ok ik ging het proberen alles moest wijken de gezondheid van mijn
kat ging voor.
Dus ging ik mijn reis annuleren er zat niets anders op wie zou ik bereid vinden om twee maal per dag mijn kat insuline te komen inspuiten? Het was voor mij zelf al niet makkelijk .
Maar toen stelde een goede vriendin Catherine voor omdat te komen doen ik kon mijn geluk niet op.Ik ben haar hier heel dankbaar voor want zonder haar was ik thuis gebleven,
27 november was het eindelijk zover en vertrok ik naar Malaga daar nam ik een
huurauto en reed ik naar Andujar een klein 3 uur rijden.
Rond 19 uur kwam ik aan in mijn hotel La caracola een echte aanrader een heel vriendelijke uitbater Ramon en personeel waar ik alles aan kon vragen, Waar vind je nog een hotel waar de uitbater om 6 uur s'morgens voor u alleen ontbijt staat klaar te maken.
De dag erna was het eindelijk zo ver mijn gids Silvia die ik nog kende van vorige keer pikte mij om half zeven op en we reden naar het natuurreservaat Sierra de Morena waar de hutten staan ongeveer een uurtje rijden.
Onderweg kwamen we al deze borden tegen .
Nu kon het avontuur echt beginnen.
Rond 7 uur 30 zette Silvia mij af bij een van de 4 hutten die in het 300 grote hectaren gebied stonden en kon het wachten beginnen in tegenstelling tot roofvogel hutten of beren hutten vb in Finland wordt er hier geen aas gelegd om de dieren te lokken.
De hutten zijn gebouwd op strategische plekken in het gebied waar de lynxen vaak komen.
In een gebied waar veel konijnen leven hun voornaamste prooi.
Uur na uur ging voorbij na een kleine zes uur toen ik al begon te denken het zal niet voor vandaag zijn liep er in eens een jonge lynx voor mijn neus voorbij.
Ik had hem niet zien komen want hij kwam van achter de hut voorbij gewandeld.
Hij liep de hut gewoon voorbij het struikgewas in .
ik kon nog juist een foto van zijn achterste nemen.
Gelukkig voor mij kwam hij even later terug uit de struiken en ging hij op een heuveltje recht
voor mij zitten beter kom eigenlijk niet.
Aan zijn gedrag zag ik dat er iets was hij keek altijd een bepaalde richting uit en hij leek zelf te roepen op iemand.En ja hoor uit het niets dook in eens moeder lynx op .
Ik kom mijn geluk niet op niet 1 maar twee lynxen voor mijn neus en dat op mijn eerste dag.
Op dat moment wist ik toen al beter gaat het niet meer worden deze reis.
Het hele bezoek van de twee lynxen heeft mss 10 min geduurd maar wat voor tien minuten.Heb er echt van genoten en heb mooie foto's kunnen maken .
Na een tijdje vonden ze het welletjes en vertrokken ze terug mij achterlatend met een brede
smile op mijn gezicht.
Mijn vakantie was al geslaagd !
De volgende dag volgde ik het zelfde recept en zat ik om 7uur30 uur terug in de hut .
Ook al wist ik dat de kans heel klein was dat ik hetzelfde spektakel zou beleven als de dag ervoor.Uur na uur ging weer voorbij zonder dat er iets bewoog maar dan in eens was de jonge lynx er weer maar deze keer ging hij direct op het heuveltje zitten .
En scherpe hij zijn nagels op een boomstronk die daar lag.
Maar deze keer was hij alleen al was de moeder wel ergens in de buurt en bleef hij zelf maar enkele minuten .Ik had juist tijd genoeg om enkele foto's te nemen .
Dag drie was helaas een dag zonder lynxen het kon niet alle dagen prijs zijn ,ik zat toen ook in een ander hut .Maar in de hut waar ik de vorige dagen had gezeten hadden de twee fotografen die er nu hadden gezeten ook geen succes.
Op dag 4 hebben we in de ochtend eerst geprobeerd om otters te gaan fotograferen .
In de rivier in de nabijheid van het hotel.
We hebben er wel gespot maar ik heb ze niet kunnen fotograferen.
Tegen de middag zijn we terug naar het reservaat gereden en ben ik terug in de hut gaan zitten waar ik de vorige dag geen succes had.
Die hut staat namelijk in het territorium van de mannetjes lynx die ik 4 jaar geleden kon fotograferen.
Hoe leuk zou het zijn als ik hem na 4 jaar terug zou zien.
Eens in de hut kon het wachten weer beginnen uur na uur ging weer voorbij de wind kwam op en het licht werd steeds maar slechter .Maar in eens rond kwart na 5 zag ik iets bewegen
in de struiken .En ja daar was hij mijn allereerste lynx van vier jaar geleden .
In mijn ogen was hij niks verandert.
De foto is niet top maar ben heel blij dat ik hem nog eens kunnen zien heb.
De laatste twee dagen heb ik mij vooral bezig gehouden met het fotograferen van edelherten en het koppeltje steenarenden dat in hetzelfde gebied als de iberische lynxen leven en met succes .
Bij de otters in de rivier bij het hotel had ik minder succes ,ik zag ze wel elke keer maar ze
mooi op foto krijgen lukte mij niet.
Dat zal voor volgende keer zijn want 1 ding is zeker terug gaan doe ik.
Ik heb een prachtige trip gehad.
ik heb meer en mooier foto's kunnen maken dan ik ooit verwacht had .
Nogmaals mijn dank aan Wildpix,Silvia Medina ,Ramon de eigenaar van La caracola mijn
hotel waar ik verbleef en aan de kokkin Laura die mij elke avond vol propte met haar lekkere eten en vooral aan Catherine die op het thuisfront voor mij oudjes zorgde.
Hier onder nog enkele foto's van onder meer de edelherten en steenarenden die ik kon fotograferen .
